Alperenle Onur Abi’nin (Onur Günduru) yanındaki staj günlerimizin sonlarına doğru tezi ne konuda yaparız diye kafa patlatıyorduk. GSM üzerine bir şeylerin hem yaratıcı hem de karlı olduğu konusunda anlaştık. Tez hocası olarak da Belgin Hocamızı ikna etmeyi başardık. Başladık çalışmaya. Başladık diyorum ama adettendir diye :D Neyse günler birbirini kovalar, biz kör topal ilerlerken bir tez toplantısında hocamız can alıcı soruyu sordu: “GSM operatörleriyle görüştünüz mü, görüşmediyseniz nasıl ulaşmayı düşünüyorsunuz?” İşte o anda Alple benim sistem çöktü, yeniden başlattık para etmedi. Üzgün ve süzgün olarak hocanın odasından çıkıp sınıfa doğru giderken Cihatla Borayı gördük. Afiş asıyorlardı, gözümüz takıldı afişe ana o ne Avea’nın logosu. Bu nedir falan dedik, anlattılar sağolsun, böyle bir yarışma var falan diye. Neyse biz de dedik, biz bu yarışmaya gireriz en azından Avea ile iletişimi sağlarız. Tez hocamıza konuyu açtı, sağolsun sonuna kadar destekledi, yol gösterdi. Belirtilen gün ve saatte (http://forum.iyte.net/showthread.php?t=19715 – 6 Aralık 2007) tanışma toplantısına katıldık. Bize danışmanlık yapacak MG Danışmanlık’tan Gülsüm Hanım, TOG’dan Seval ve Avea’dan Elif Hanım gelmişlerdi. Herkes hazırlıklar yaparken biz Alple yine deli cesaretimize sığınarak demin saydığım katılımcıların yanında bitiverdik. Selam, kelamdan sonra bizim süper bir fikrimiz var, kesin kazanırız az bizi bi dinleyin dedik. Kelimenin tam anlamıyla şok geçirdiler. Dilerseniz sunum hazırladık gösterelim dediler. şaşırdılar, kesin teknoloji ödülü sizin falan dediler. Biz hemen inanamadık tabii ama Allah söyletti sanırım. Günler günler geçti, hem tez hem de iş planı hazırlama safhası zorlu geçti. 34 sayfalık iş planını 4-5 kere tekrar tekrar doldurmak baya yıprattı :)

Sonunda 16 Temmuz 2008 günü 9.00 uçağıyla yola çıktık Alperen, ben. İstanbulda gün, mümtaz, ibrahim ve evrim ile buluştuk otelde. O gün eğitimvari bir çalışma oldu. Eğitimvari diyorum çünkü önceki kazananlar ve kazanamayanlar deneyimlerini paylaştı. Ayrıca kazanırsak sonrasında ne olacak konulu tamamen
duygusal soruların cevaplarını aradık. Eğitim bitti, odalarımıza çekildik ertesi günü karşılaşacağımız jüri üyelerini incelemeye koyulduk.

Yarışma Swiss Otel’de yapılacaktı. Sabahtan Alple kalktık, kahvaltıyı mütakip tezimizin bir kopyasını bastırdık. Artık tüm dökümanlar hazırdı. Takımlarımızı giydik, kağıtlarımızı, afişleimizi ve bilgisayarlarımızı alıp bizi bekleyen servise atladık. Büyük heyecanla otele ulaştık standlarımızı hazırladık. Müşteri beklemeye başladık :D Müşteri dediğimtabii jurilerdi. Hepsi önemli, değerli insanlardı. Jurilerimiz:

• İbrahim Betil, TOG Yönetim Kurulu Başkanı
• Cüneyt Türktan, Avea CEO
• Baybars Altuntaş, Deulcom International Yönetim Kurulu Başkanı
• Ralf Arditti, TOG Yönetim Kurulu Üyesi
• Babür Arslan, Travelium Turizm Acentası Yönetim Kurulu Başkanı
• Gila Benmayor, Hürriyet Gazetesi Köşe Yazarı
• Gülsüm Çıracı, MG Danışmanlık Sahibi ve Proje Eğitmeni
• Ferruh Gök, ITO Yönetim Kurulu Üyesi
• Yusuf Güvenç, TOG Genel Müdürü
• Bülent Hiçsönmez, Google Türkiye Genel Müdürü
• Pınar Kaya, Avea Kurumsal İletişim Direktörü
• Aslı Kurul, Endeavor Girişimcilik Hizmetleri Müdürü
• Ömer Taviloğlu, Mudo Yönetim Kurulu Üyesi

Baybars Altuntaş, Ferruh Gök ve Babür Arslan ile görüşmemiz sakin ve iyi gitti. Gila Benmayor çok tatlı ve sıcakkanlı tavırlarıyla dinledi bizi. Gülsüm Abla(Çıracı) juriden çok hoca gibi davrandı, sağolasun tiyolar verdi. Ömer Taviloğlu da sıcak davrandı, en son giderken”ne kadar lazım size” diye sordu. Ben “30000 lira lazım ama 15000 e de fit oluruz “dedim. Sanırım sinirlerim o an biraz boşalmıştı. Ömer Bey şen bir kahkaha atıp, “bu adama dikkat etmek lazım, çok tehlikeli” deyip Günlerin standına geçti. İbrahim Betil ve Yusuf Güvenç beyler geldi ardından onlar pek üzerinde durmadılar projemizin ancak yine de çok dikkatlice dinlediler. Heyecan bitmemişti esas projemizi anlatmak istediğimiz Avea CEO Cüneyt Bey’in Pınar Hanımla beraber bir anda standımıza geldiğini gördük. Heyecandan elim ayağıma dolaşıyordu. Projemizi anlatmaya başladık, Alple. Bir yandan Alp, bir yanda ben yaklaşık 7 aydır hazırlandığımız
anda nefes almadan anlatıyorduk. Teknoparka kabul edildiğimizi, çalışmamızın zaten tezimiz olduğunu, buraya gelerek zaten kazandığımızı, destek almasak bile devam etme azminde olduğumuzu anlattık. Sonunda bazı sorular sordu ve dedi ki “ee sizin şirketiniz var, belki paranız da vardır, bizden ne bekliyorsunuz”, cevaben biz de “Bizim iyi bir fikrimiz ve sonsuz bir cesaret, sabrımız dışında bir şeyimiz yok”dedik. Gülümsediler, “tamam, yarışmadan sonra görüşelim” dedi, Pınar Hanım kartını verdi, yarışmadan sonra görüşelim dediler ve gittiler. Sevinçten havaya uçmamak için zor tuttuk kendimizi :) Ardından Bülent Bey geldi standımıza. Geldi elini uzattı, “Ben Bülent, Google Türkiye’den”. O an dilim tutuldu. Yıllarca arama motoru diye nicesine sarıldığımızı Google kanlı canlı karşımızdaydı :D:D kısa süren tutulmadan sonra yine Alple bastırdık, ama biraz törpüledi kendisi bizi. Biraz moralimiz bozulsa da gülümsemeye devam ettik, ta ki Ralf Arditti beyle görüşene kadar. Kendisi neredeyse tüm standları dolaşmış olmasına rağmen bize gelmemişti. Biz de dedik ki o gelmezse biz ona gideriz. Kendisi salonun ortasındaki koltuklarda dinlenirken yanına gittik ve heyecanlı heyecanlı anlatmaya başladık ki. Can alıcı sorularla bizi bir güzel düzeltti, yıprattı. Ama asla vazgeçmeyeceğiz dedik, tamamdır dedi gitti.

Son juri, son darbe yıkıcıydı :( Juri ziyaretleri bitti, juriler toplantıya girdi. Biz de getirilen tabu, wii vs ile takıldık, Alple oteli gezdik. İYTElilerle derin geyiklere girdik. Artık akşam olmuş, otel içerisindeki Sultan Park’ta ödül töreni hazırlanmıştı. Gittik, İYTEliler olarak bir masa bulduk, çöktük, kaderimizi beklemeye başladık. Son jürilerden sonra açıkçası umudumuzda ufak da olsa bi zedelenme meydana gelmişti. Neyse ödül töreninden önce yemekler geldi ama bizim Alple bi kaşık yiyecek halimiz yok. Yemekler geliyor, gidiyor, biz sadece bakıyorduk. Sonunda tören başladı. Tüm İYTEliler destek hakkı kazanmıştı. Ama bizim ismimiz hala okunmamıştı. Bari sadece destek alsaydık demeye başladık. Heyecan ve sıkıntı midemizi kemirirken sunucu, “sıra geldi teknoloji özel ödülüne” dedi. O an sanki zaman durdu benim için. Ödül sahibini açıklayacağı zamana kadar geçen süre sanki 1-2 yıl gibiydi. Sunucu “ve ödül izmirin dedi”. O an zaman tekrar akmaya başladı. Nasıl yerimizden kalktık, sahneye gittik hatırlamıyorum. Sahneden inince ilk iş aileleri, arkadaşları aramak oldu. O an hayatımızın akışı değişmişti. İdealler için koşmak üzere değişmişti.

Konseyde, topluluklarda, şurda burada çalışırken hep düşünürdüm ister istemez, bunları yapıyorum ama bana faydası ne diye. İşte o gün faydasını görmüştüm. Yılların çalışmasının mükafatı belki de buydu… Ödül töreni sonrası Bremen Mızıkacıları adlı grupla eğlendi, standları toplayıp otele döndük. Alple ilk iş
bu haberi 3 yılımızı verdiğimiz siteye, iyte.nete geçmek oldu. Toplu İYTE fotoğrafı ve teknoloji özel ödülümüzle haberi geçtik. Gece 4 olmuş, biz heyecandan hala uyuyamamıştık. Oysa ertesi gün uçak için 6’da kalkacaktık. Neyse sabah oldu, izmire döndük…

Sonuca gelirsek çok güzel, zorlu ve eğlenceli bir yarışmaydı. Okul yaşamımın en heyecanlı olayıydı. ÖSS, hazırlık finali, vizeler, finaller, proje sunumları, kulup ve konsey işleri, otobüs eylemi () , teknopark ve yüksek lisans mülakatlarını göz önüne aldığımda hiç bu kadar heyecanlandığımı hatırlamıyorum. İnanılmaz bir deneyimdi. Sıtkı Hocamızın birinci sınıftan beri dediği acımasız piyasayı gözlerimizle görme imkanı bulduk. İnşallah gelecek yıl okulumuzdan daha çok arkadaşımız bu yarışmaya katılarak kendi işini kurmak için çaba gösterir.

Kim ne derse desin en azından kendi bölümümde iyi yetiştirildiğime, yüreklendirildiğime inanıyorum. ÖSS tercihlerim sırasında İYTE’yi ikinci tercihe yazsaydı inanıyorumki şu an bu satırları yazmak yerine bir şirkette bir patron için koşuşturuyor olurdum. Mutluyum ve tüm hocalarımıza, özellikle tez hocamız Belgin Ergenç’e teşekkürlerimi ve şükranlarımı sunuyorum.

Ancak şunu da söylemeden geçemeyeceğim. Okulumuzun bu yarışmayı kazanan ve başka yarışmalara katılan, kazan öğrencilerini, mezunlarını, mensuplarını duyurmasını, sahip çıkmasını bekliyorum. Ancak o yönde ne yazıkki bugüne kadar birşeyler eksik kaldı. İYTE bence kendini tanıtmak istemiyor ya da tanıtmayı
beceremiyor. Artık ismi her neyse. Alperen iyte.net’e yazmış, ben de baktım Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi resmi sitesinde anasayfada yayınlamış haberi.(http://www.comu.edu.tr/duyurular/news/news_detail.php?id=3720) Bir de üstüne “Hayatımın Fikri- Gençlik İçin Girişimcilik” Proje Yarışmasından Öğrencilerimiz Bu Yılda Başarılı Sonuçlarla Döndüler” demişler. Pekala bizim okul da “Hayatımın Fikri- Gençlik İçin Girişimcilik” Proje Yarışmasından Öğrencilerimiz %100 Başarıyla Döndüler” denebilirdi. Hadi bizimkini geçtim, bilimsel başarı kazanan arkadaşlarımız bile yayınlanmıyor, anlamıyorum neden, anlamıyorum neden, anlamıyorum neden…

İşte Teknoloji Özel Ödülümüz:

Bu da çekimiz:

Standımız ve biz:

vee ödül alırken:

(Soldan Sırayla Cüneyt Türktan – Avea CEO, Alperen Aybar, ben, Pınar Kaya – Avea Kurumsal İletişim Direktörü, İbrahim Betil, TOG Yönetim Kurulu Başkanı)