Geçenlerde eski defterleri karıştırıken 1997 ya da 1998′de ortaokul sonda (o zamanlar öyle denirdi yani 8.sınıftayken) Türkçe dersinde, ders kitabımızda Karacaoğlan’ın “Gamlanma Gönül” adlı aşağıdaki şiiri işliyorduk.

Koyun meler,kuzu meler
Sular hendeğine dolar.
Ağlayanlar bir gün güler,
Gamlanma gönül gamlanma.

Yiğit,yiğide yad olmaz
İyilerde ham süt olmaz.
Bin kaygı bir borç ödemez,
Gamlanma gönül gamlanma.

Yiğit yiğidin yoldaşı,
At yiğidin öz kardaşı,
Sağlıktır her şeyin başı,
Gamlanma gönül gamlanma.

Naçar Karac’oğlan naçar,
Pençe vurup göğsün açar,
Kara gündür gelir geçer,
Gamlanma gönül gamlanma.

Ben de o sırada bu şiirden esinlenerek geyiğe vurup en son yazacağım şiiri yazmıştım. Tabii o zamanlar, geyiğimi içimde besler, büyütür, ürkek ceylan gibi sektire sektire herkesten gizlerdim. Şimdi olsa -ki şu an onu yapıyorum- cemil cümleye yayar, anlatır, okuturdum. Neyse hiçbir şey için geç değil, buyur sevgili öğrenci kardeşlerim Emr’oğlan dan size özel dizeler…

GAMLANMA TALEBE
Hoca güler, talebe ağlar,
Öğrenciler sınıfına dolar.
Zayıf nottur, bir gün düzelir,
Gamlanma talebe, gamlanma.

Öğrenci, öğrenciye yad olmaz.
Hocalarda ham süt olmaz.
Bin iyi, bir zayıf düzeltmez,
Gamlanma talebe, gamlanma.

zayıf, zayıf yoldaşı,
Sınav, öğrencinin öz düşmanı.
İyi nottur, her şeyin başı.
Gamlanma talebe, gamlanma.

Naçar Emr’oğlan naçar.
Yazılı vurup, kitap açar.
Sınav günüdür, gelip geçer.
Gamlanma talebe, gamlanma.