1-2 saat önce yaptığım bir telefon görüşmesini paylaşmak istiyorum. İstanbuldan bir numara aradı açtım:
– Emrah Beyle mi görüşüyorum, bilmem ne firmasından arıyorum
– Buyrun benim
– Sizi Linkedinden bulduk. İzmirdeki kurumsal bir firmada MRP yazılımı için mühendis pozisyonu için.
– Teşekkür ederim ama MRP üzerine çalışmayı daha da önemlisi firma değiştirmeyi düşünmüyorum. Kariyer hedefimde web ve mobil uygulamalarda kendimi geliştirmek var.
– Ama firmamız kurumsal bir fabrika. Yani fabrika ama kurumsal yani.
– Teşekkür ederim bilmemne hanım dediğim gibi düşünmüyorum. Zaten ben de kurumsal bir firmada çalışıyorum.
– Ama Emrah Bey, dediğim gibi çok kurumsal.
– Çok kurumsal derken, neyse iyi günler dilerim.

Kapatmasam sanırım bi kurumsalız ki sorma, öyle böyle değil. yani kurumsalız, çok kurumsalız, epey kurumsalız diye lafı uzatacaktı. Neyse ki tadında bırakıp kapattım.

Kapatmadan önce de “bizim dükkan az mı kurumsal ulen” diyesim geldi. “Sizin fabrika kurumsal da bizim dükkan kardeşler düğün salonu mu” demek istedim? Hatta şunları bile sorabilirdim:

• Çok kurumsallığınızı üç kelimeyle ifade etmek isteseniz bu hangi kelimeler olurdu?
• 5 yıl sonra kurumsallığınızı nerede görüyorsunuz?
• Daha önceki kurumsallığınızı neden bıraktınız?
• Issız bir şirkete düşseniz yanınıza alacağınız üç kurumsal şey nedir?
• Çok kurumsal nasıl oluyor, şekerini mi fazla koydunuz yoksa pembeleşince ocaktan mı aldınız?  Her şeyin çoğu zararken  az kurumsallık daha faydalı değil mi?
• Babam böyle pasta yapmaya nereden öğrendi?

Neyse bu kurumsal nasıl olunurla ilgili fikirlerimi daha ayrıntılı başka bir zaman yazacağım.