Malum evlilik hazırlıklıar kapsamında değişik yerlerden eşya toplama ve taşıma işleriyle bolca meşgulüm. Tabii artık yaşlandığım için taşıma işleri bizzat üstlenmiyor, taşeron tutuyorum :)

Neyse taşıyıcı arkadaşı bulup aradım. Hoş beşten sonra başladık pazarlığa:

– Abi ne kadar eşyan var?
– işte a var, b var, c,d,e…
– bi saniye abi yavaş söyle, yazıyorum da.
– Anlamadım
– Eşyaları yazıyorum abi, ona göre fiyat vereceğim. Yazmasam olmaz sonra farklı eşya çıkıyor, kusura bakma.
– tamam önemli değil.
– abi şu var mı, bu var mı?
– Yok yok, söylediğim kadar.
– O zaman abi şu kadar lira. iki kişi geleceğiz.
– ok

Sonra dediği saatte sağolsun geldi arkadaş. önce eve girdi, elindeki listeyle benim telefonda söylediklerimi karşılaştırdı. Herşey tutuyordu. Taşınma bitti. Parasını aldı

Bir sonraki taşınmamızda yine aynı konuşma geçti. Bu kez benim planladığım / söylediğim eşyandan fazla eşya çıktı. Arkadaş geldi, yine eşyaya baktı ve konuştuk:

-abi bu eşya senin söylediğinden çok, böyle anlaşmamıştık.
-peki ne yapacağız?
-tekrar pazarlık edeceğiz.
-tamam
-şu kadar lira daha isterim.
-bunları da aynı paraya taşısan olmaz mı
-yok abi olmaz, kalsın, sen telefonda bu kadar dememiştin.
-peki madem.

İşte böyle. Aslında o da biz de aynı sektördeyiz, hizmet sektörü. Ancak yazık ki biz yazılımda bu hamalın yaptığı proje analizini ve ekstra işlere karşı duruşunu bazen çok fazla sergileyemiyoruz. İkinci iş vermemize rağmen yine de eder neyse onu istedi ve proje sürecine girildiğinde çıkan ekstra masrafı bir şekilde fatura etmiş oldu. Neyse gün olur düzelir inşallah.