Yine Walt Disney yine Pixar yine muhteşem bir film. İlk filmdekinden daha başarılı animasyonlarla oyuncakların hem oyuncak oldukları hem de büründükleri karakterin yüz ve mimikleri çok başarılı olarak verilmiş.

Hikayeye gelince sahipleri Andy’nin artık büyüyüp adam olmasının ardından oyuncakların yaşadığı dışlanmışlık hisssiyatı karşısında başlarını belaya sokmaları olarak özetlenebilir.

Filmde en çok dikkatimi çeken ve güldüğüm konu oyuncaklar arasındaki devrecilikti. Şimdi askere gitmeyenler bilmezler, devrecilik nedir? Devrecilik önce gelenin(üst devre) sonra geleni (alt devre) ölesiye ezmesi, en pis ve zor işleri alt devrelerine yaptırması olarak tanımlanabilir. Askerde olmam nedeniyle bu örnek bence tam oturdu. Oyuncaklarımız düşdükleri anaokuldaki üst devre oyuncakların baskısı ve zulmünden kaçmaya çalışırken bir yandan da Andy’ye kavuşmaya çalışıyor. En sonunda da Andy onları başka bir çocuğa emanet ediyor.

Bakalım bu filmin sonuyla dördüncü filmi görme umutlarımız arttı.